yapım aşamasında
Yalnız kendisine değer veren kişinin Allah indinde hiçbir değeri yoktur.
Eğer bir abid, bütün insanlarla cinlerin ibadeti kadar ibadet etse, fakat bu arada kendisinde zerre miktarı bir kibir bulunsa, o Allah'ın da Resulullah'ın da düşmanlarındandır...
Üç haslet vardır ki, bunlar kimde bulunursa o kimse veli, Allah dostu olamaz. Meğer ki Allah onu o kötü hasletlerden temizlemiş ola. Bunlar:
- Ahmaklık,
- Ucüb, (kendini beğenmişlik),
- Buhul, (cimrilik).
***
Allah'a ve halka karşı insanların en yalancısı, kendisini diğer insanlardan daha hayırlı görendir.
Zulüm ve haksızlığın her çeşidi, kendisini diğer insanların üstünde görmektir.
Zulüm ve haksızlık, insanın dünyalık yalancı mertebelere haris olmasından meydana gelir. Kişinin, hakkı olmadığı halde, bir cümle ile veya bir celse, mümin kardeşinden üstün olmayı istemesi de bu cümledendir. Diğerleri de buna kıyas edilebilir...
Kim ki insanlardan alacağını kaba kuvvetine dayanarak alırsa, onların kalbinde kendisine karşı kin ve düşmanlık tohumları ekmiş olur. Kim de alacağını tatlılıkla alırsa, kendisi güçlü birisi de olsa, zayıf da olsa, insanların kalbinde, kendisinin iyiliğini itiraf edecek bir duygu bırakmış olur.
Allah'ın mülkünde Allah korkusu ve takva ne güzel arkadaştır. Yine Allah'ın mülkünde, ihlas ne güzel ferahlık, ne güzel neşedir.
Bir kulda, " Ben " kelimesinin harflerinden bir bakıyye bulunduğu sürece, o, kemal ehlinin mertebesine erişemez.
***
Şathıyyat ile uğraşan kimse, şer'i hududu aşmadıkça şathıyyatıyla başbaşa kalır. Kemal ehli büyükler, onların hizmetine devam ederler.
Kuru ve kör iddiacılık, nefsteki bir ahmaklık kalıntısıdır ki, kalb onu taşımaz. Onu ancak ahmakın dili konuşur.
Allah'ın nimetlerini dile getirmek, Allah'a yakınlığı hatırlamak ve kulluk mertebesini aşmaktan kurtulmak demektir.
Arif ne dünyaya itibar eder, ne de ahirete.
Kemalin tamamı şunlardan ibarettir:
- Allah'dan gayri hiçbir şeyin sevgisine gönülde yer vermemek,
- Dünyevi meselelerden ve olup bitenlerden ötürü sevinmeyi terketmek,
- Ebedi ve ezeli olan Allah'ın huzurunda, yokluk (fena) kisvesini giyip mütevazi olmak.
***